Leki na potencję z grupy inhibitorów PDE5, takie jak sildenafil (viagra), nie powodują uzależnienia fizjologicznego. To jedna z większych obaw, która powstrzymuje wielu mężczyzn przed podjęciem skutecznego leczenia zaburzeń erekcji, a która wynika z powszechnego mylenia dwóch odrębnych zjawisk: zależności fizycznej i psychologicznej. Wokół farmakoterapii narosło wiele mitów, podsycanych na internetowych forach, które wymagają rzetelnego wyjaśnienia w oparciu o wiedzę medyczną.
Jak naprawdę działają leki na potencję?
Leki takie jak sildenafil, tadalafil czy wardenafil należą do grupy zwanej inhibitorami PDE5. Ich zadaniem nie jest „sztuczne” wywoływanie wzwodu. Działają one znacznie subtelniej – wspierają i wzmacniają naturalny proces erekcji, który musi być zapoczątkowany przez podniecenie seksualne.
Sformułowanie, że substancja czynna „aktywuje się” tylko pod wpływem podniecenia, jest uproszczeniem. W rzeczywistości, lek przez cały czas swojego działania w organizmie hamuje enzym PDE5. Jednakże, aby ten proces przyniósł efekt terapeutyczny w postaci wzwodu, niezbędne jest uwolnienie tlenku azotu (NO) w ciałach jamistych prącia, co dzieje się wyłącznie w odpowiedzi na stymulację seksualną. Bez tego pierwotnego impulsu, samo zablokowanie enzymu nie doprowadzi do erekcji.
Czy można uzależnić się od Viagry?
Odpowiedź na to pytanie jest złożona: fizycznie nie, ale psychicznie – w pewnym sensie tak. Ważne jest rozróżnienie między tymi dwoma stanami, które pacjenci często wrzucają do jednego worka z etykietą „uzależnienie”.
- Brak podstaw do uzależnienia fizycznego Zgodnie z aktualną wiedzą, inhibitory PDE5 nie oddziałują na ośrodkowy układ nerwowy w sposób, który prowadziłby do klasycznego uzależnienia. Jednakże, choć jest to zjawisko rzadkie, u niektórych pacjentów przy długotrwałym stosowaniu może wystąpić zjawisko tachyfilaksji (osłabienia odpowiedzi) jest przedmiotem dyskusji naukowej – niektóre badania sugerują jego występowanie u około 20% pacjentów po latach stosowania, jednak większość danych tego nie potwierdza
- Rola przywiązania psychologicznego O ile organizm nie uzależnia się od substancji, o tyle psychika może przywiązać się do efektu jej działania. Mężczyzna staje się zależny nie od samego sildenafilu, ale od pewności siebie i komfortu psychicznego, które gwarantuje mu skuteczność leku. Obraz ten dodatkowo komplikuje fakt, że u pacjentów z zaburzeniami o podłożu psychogennym, sama świadomość przyjęcia tabletki może działać terapeutycznie (efekt placebo), wzmacniając wiarę w jej niezbędność. Może to prowadzić do błędnego koła lęku przed niepowodzeniem bez farmakologicznego wsparcia.
Czy po odstawieniu viagry będzie gorzej niż przedtem?
Inhibitory PDE5 takie jak popularn sildenafil i tadalafil nie uszkadzają, nie osłabiają ani w żaden sposób nie „rozleniwiają” naturalnego mechanizmu erekcji.
Po zakończeniu farmakoterapii, zdolność do osiągania wzwodu wraca dokładnie do stanu wyjściowego, czyli tego sprzed rozpoczęcia leczenia. Jeśli pierwotna przyczyna zaburzeń – czy to o podłożu naczyniowym, neurologicznym, hormonalnym, czy psychogennym – nie została w międzyczasie wyeliminowana, trudności z erekcją oczywiście powrócą. Nie będzie to jednak skutek uboczny działania leku, a jedynie konsekwencja wciąż istniejącego problemu źródłowego. Należy pamiętać, że leki te, leczą objaw, a nie przyczynę.
Podsumowanie – leki na potencję to narzędzie, nie rozwiązanie ostateczne
Leki na potencję nie uzależniają fizycznie, a lęk pacjentów wynika głównie z silnego wpływu psychologicznego. Nie pogarszają one sprawności seksualnej po odstawieniu, a jedynie przestają maskować problem leżący u podłoża dysfunkcji.
Są one skutecznym i bezpiecznym narzędziem terapeutycznym, ale nie powinny być traktowane jako jedyne i ostateczne rozwiązanie. Kluczem do trwałej poprawy jest precyzyjna diagnostyka i leczenie przyczynowe. Jeśli zmagasz się z zaburzeniami erekcji, nie szukaj porad na forach internetowych. Umów się na konsultację z lekarzem, który pomoże Ci odzyskać zdrowie i pewność siebie w sposób kompleksowy i bezpieczny.
Źródła (dostęp z dnia 26/08/2025)
Salonia, Andrea, Patrizio Rigatti, and Francesco Montorsi. „Sildenafil in erectile dysfunction: a critical review.” Current medical research and opinion 19.4 (2003): 241-262.
Goldstein, Irwin, et al. „Oral sildenafil in the treatment of erectile dysfunction.” New England Journal of Medicine 338.20 (1998): 1397-1404.
Fink, Howard A., et al. „Sildenafil for male erectile dysfunction: a systematic review and meta-analysis.” Archives of internal medicine 162.12 (2002): 1349-1360.
